Er is momenteel veel gedoe in de media over de vrijeartsenkeuze. De emoties lopen soms 
hoog op en dat is logisch want het gaat om een van onze belangrijkste kernwaarden: vrijheid.
Los van de discussie denk ik dat vrijheid om überhaupt niet naar de dokter te hóeven nog essentiëler is. Ik zeg altijd dat je maar beter kunt wegblijven bij de dokter. Natuurlijk kan het soms niet anders. Wanneer de boel echt in de brand staat, moet er geblust worden. Toch worden de kennis en kunde van de medische wereld sterk overschat (Truste me, I’m a doctor) en kun jij zelf meer dan je denkt. Als je een dokter vraagt waarom hij of zij voor dat vak heeft gekozen, antwoordt negen van de tien: om mensen te kunnen helpen, om zorg te kunnen verlenen. Ook ik heb ooit met die gedachte in het achterhoofd voor de studie geneeskunde gekozen. Continue reading
snel zindelijk.
hij in de blessuretijd zat en toch voelt het laatste fluitsignaal als extreem onverwachts. De timing, twee dagen voordat mijn lieve zus (eindelijk 
) ging trouwen, was op zijn minst uitzonderlijk, en gaf de nodige opschudding. Nooit eerder heb ik in zo’n emotionele achtbaan gezeten. ’s Nachts in bed galmden de trouw- en rouwnummers door elkaar door mijn hoofd. In één week is je zus getrouwd en je vader gecremeerd, rauwer (of rouwer) wordt het denk ik niet. En toch kijk ik dankbaar terug. Zijn ‘tijd’ zat er kennelijk op en het is goed zo.
Recente cijfers tonen aan dat inmiddels 30% van de wereldbevolking een te dikke buik of te dikke billen heeft. Beter gezegd: ongeveer een derde lijdt aan obesitas.
minder. Mijn dochter van vijf kiest meestal voor een artistieke aanpak. Ze vist eerst stilletjes de stukjes ui en paprika tussen de rijst uit om er vervolgens een impressionistisch mozaïek mee te maken op de rand van haar bord. Heb jij thuis ook zo’n kleine witlofweigeraar of spruitenspuger aan tafel? Dan kun je opgelucht ademhalen. Want volgens voedingsexpert 
Ik ben het boek